„Čłowjek jenož hraje, hdyž je w cyłym zmysle słowa čłowjek, a bywa jenož čłowjek, hdyž hraje.“
Friedrich Schiller
Šula a žiwjenje nazhonjenja dźěći přisporjatej, ale tež dźiwadło móže kročałka na tutym puću być. W dźiwadle móžemy wo wěcach rěčeć, kotrež su njedocpějomne, tu móžeš začuwać, štož njeje dowolene, a wuprajić, štož so hewak zataja …
„Dźiwadło njeje woprawdźite žiwjenje, a runje tohodla je wažne, zo móžeš so zanurić do druhich žiwjenjow, cuzych stawizničkow, móžeš być z rjekom abo rjekowku, směš so złobić, bjez toho zo škodu načiniš, móžeš strachi přežiwjeć, njejsy pak sam wohroženy, móžeš dobyć, zrozumić, płakać, so smjeć …
„Woprawdźite dyrdomdeje tča we hłowje!“, spěwa André Heller.
Realny a emocionalny wobłuk nazhonjenjow našich dźěći rozšěrić – to je zaměr dźiwadłownikow we wobłuku dźěćaceho dźiwadła a tež zaměr pedagogow. W tutym zmysle poskićujemy zhromadne projekty.
partnerka
dźiwadłowa pedagogowka
tel.: 03591/584-234
faks: 03591/584-278
e-mail: theaterpaedagogik(at)theater-bautzen.de
